فصاحت به معني خوب سخن گفتن، مجاز، كنايه، لطايف و مثالها را به كاربردن است،‌ و بلاغت سخن خوب گفتن، بجا سخن گفتن، از طول كلام بي‌فايده پرهيز داشتن است. فصاحت و بلاغت اميرالمؤمنين، مورد اقرار همه است، طوري كه دربارۀ نهج‌البلاغه گفته شده:

دُونَ كَلاَمِ الْخَالِقِ وَفَوْقَ كَلاَمِ الْمَخْلُوقِ

«پايين‌تر از كلام خالق و بالاتر از كلام مخلوق است.»

امام سجاد، صحيفۀ كامله سجاديه را به جهان عرضه داشت. صحيفه‌اي كه چون آن نيامده و نخواهد آمد. صحيفه‌اي كه در ضمن دعا، معارف اسلام،‌ سياست اسلام،  اخلاق اسلام، اجتماعيات اسلام، حقانيت شيعه، حقانيت اهل بيت، انتقاد از ظلم وظالم، سفارش به حق و حقيقت، و بالاخره يك دوره معارف اسلامي را آموزش مي‌دهد. صحيفه‌اي كه محققين، اسم آن را اخت القرآن،[1] انجيل اهل بيت، زبور آل محمد نهاده‌اند. صحيفه‌اي كه ابلهي با فصاحت ادعا كرد كه مي‌تواند چون آن بياورد. چون قلم به دست  گرفت و نتوانست، دق كرد و مرد.[2]

پي نوشت ها:

[1]. محدث نوري (ره) در مستدرك الوسائل

[2]. مناقب ابن شهر آشوب ج 4 ص 137.